A
Ab
Abr
Abra
Abrak
Abraka
Abrakad
Abrakada
Abrakadab
Abrakadabr
Almost finishe
Close to heal

Yet so sic
Gesundhei
Gesundhe
Gesundh
Gesund
Gesun
Gesu
Ges
Ge
G

Dhet

De (het) stoel staat in de (het) gang. Het (dat) staart me meedogenloos aan, alsof het (dat) iets weet wat ik nooit en te nimmer zal weten. Het (dat) zal mijn ondergang zijn wat die (dat) stoel vertegenwoordigt. In die (dat) kale gang, waar de (het) stoel staat te wachten. Op mij en mijn onwetendheid. De (het) vragen (liggen) staan klaar. Ergens op het (de) achterkamertje, die (wat) achter mij verscholen gaat. Omkijken kan niet, dat (het) is niet wat hoort te gebeuren. De (het) comité heeft dat (dit) bepaald. Zo stond het (dat) in de (het) richtlijnen. Dat (dit) was al weken geleden rondgestuurd naar alle participanten. De (het) adressering was keurig aan mij gericht. Het (de) envelop mooi verzegeld en het (de) papier scherp in drieën gevouwen. Het (dat) omschreef exact wat wel en niet hoort te gebeuren. Alleen over de (het) stoel hadden ze niets geschreven.
Is dat (dit) wat het (dat) weet. Langzaam is de (het) tijd op en zal ik me richting de (het) stoel moeten begeven. Kan ik aarzelen, moet ik het (dat) grijpen en gewoon opzij zetten? Is dit (dat) het (de) eindeloze confrontatie?
Een zoemer gaat. De (het) gedachten verstoord. De (het) handeling gaat. Genadeloos.

Het onzekerheidsmechanisme 

In een handschoen van vlees
Zijn botten verbonden
Met spier en pees
Op een onbedachte wijze in elkaar gegoten
Jaar en dag eer je het leert
Hoe deze mechaniek
Met zekerheid opereert

bladzijde

‘Het hielp niet mee dat ik een blazijde oversloeg.
Toen snapte ik het leven even niet meer.’

Gelukkig glimlachte ze toen even en ging verder met het bouwen.

Hier

Hier, hoor mijn stem
Luidkeels staand voor wie ik ben
Mijn bloed
Mijn afkomst
Een schimmige vlek
Mijn naam
Al voor mijn wedergeboorte
Verkeerd gespeld
Mijn tranen
Zout en weggedept
Mijn tong
Vallend over de talen
Die geen één eigen zijn
De trots in mijn ogen
Wetend hoe ik zondig ben
Mijn zijn en tijd
Elke dag stuk bij stuk verspild
Hier, hoor mijn stem
Stil
Staand voor wie ik ben
Uitgedaagd
De eigen falen
Dankbaar
Ik ben

Intellectueel. Gedoe.

Dit is puur geschreven
Omdat ik iets wou typen
Als je meer had gewild
Had je maar Nietzsche moeten lezen
Of de krant
Ikea handleiding?
Ach je zoekt het maar uit
Met je intellectueel gedoe

Vandaag was geen dag voor hoge woorden
Niet eens duidelijke daden
Gewoon even gemodder
Prut uit de muur
Eigenlijk niet eens zin in laagdrempelig geweld
Zoals ik al zei
Je zoekt het maar uit
Met je intellectueel gedoe

Toch steek ik hier weer
Veels te veel moeite in
Zelfs niet op autocorrect getikt
Vooruit, staar nu ook even in het abbys
Alsof ik meer had gewild
Had ik maar toch Nietzsche gelezen
Of in iedere geval iets
Ach, ik zoek het wel uit
Zolang jij maar blijft lezen

Tijd

Een seconde, moment
Tijd

Ik wil geen tijd
ik wil tijd
Wil ik tijd
Geen Tijd
Wil ik geen tijd

Een seconde
“” moment

Alstublieft

Het is geen tijd

Daar niet voor

Een seconde
Een blokje tijd

Ik. Wil. Tijd.
Al is het zo
Verspild

Geen tijd voor tijd
Geen tijd voor willen van tijd

Wat ik wil
Ik wil wat
Wil ik wat

Ach hou toch op
En leef met de tijd

Boos gedicht

Mijn gedichten zijn boos op zichzelf
Ik heb het met ze geprobeerd te bespreken
Helaas hebben ze de therapeut uitgescholden
Heb ze hierom maar aangeraden
Om hun frustraties
In arts and crafts te steken
Of in interpretive dans
Bij voorbaat
Mijn excuses

We beloven beterschap
Al gaat dat
waarschijnlijk niet gebeuren