We konden op een rustige middag in gesprek gaan met Tom van Oudenaarden, eigenaar van Utrecht Piercingsstudio en specialist in Radio Frequency Identification (RFID) implantaten. We spraken over het ontstaan van zijn carrière, body modifications in het algemeen en het samensmelten van de technologie met de mens door ontwikkelingen als RFID-implantaten.
N20 – Jij bent een van de meest opvallende piercers van Utrecht, zowel met je acts als in het algemeen. Is het ook zo, wat denk je?
TvO – Ik weet niet wat mensen van mij denken, wat mensen van mij vinden. Wat ik wel weet, is dat ik een geod bezochte shop heb met veel vaste klanten, waaronder ook klanten vanuit het buitenland. Ondertussen vervangt Tom met een paar vlugge bewegingen de vuilniszak in de wactuimte van de zaak. En nog steeds moet ik zelf de vuilniszak doen, stofzuigen en zelf dweilen. Maar het hoort erbij. Ja, een eenmanszaak zonder personeel, dan moet je alles zelf doen.
N20 – Je doet niet alleen de standaard piercings, maar werkt ook RFID-chips, susspensions en nog meer.
TvO – Eigenlijk alle soorten body modifications. Siliconen implantaten, brandmerken, scarification, susspension en RFID’s. Scarification gebeurt toch wel regelmatig, volgens mij heb ik vijf tot zes klanten per jaar hiervoor. Het is een erg specifiek iets. De siliconen implantaten zijn nog minder. Alhoewel, vorig jaar had ik er ook vier of vijf. Susspensions (red. mensen worden met haken door de huid opgetild) gingen niet zo hard laatste tijd. Ik doe er heel weinig marketing ervoor en ben ook heel weinig opzoek naar goede locaties. Wel blij ik op zoek naar een vaste plek ervoor. Het is wel een lastig iets aangezien het de meeste tijd kost met voorbereidingen.
N20 – Je implanteert ook RFID-chips. Wat houdt dat precies in?
TvO – Je kan met RFID tags meerdere dingen doen. Je kant het gebruiken als een persoonlijke identificatie nummer om bijvoorbeeld je voordeur mee te kunnen openen of je auto van slot te
halen. Zelf ontgrendel ik mijn computer mee. De chips die ik heb en die ik verkoop van Dangerous Things hebben 888 bit aan geheugen. Je kan het programmeren om er data op te zetten. Er is een iemand in Nederland, die heb ik paar weken geleden gechipt, wie zijn bitcoins erop heeft staan. Dat is alweer een hele andere vorm van gebruik voor deze geheugen. Meestal wordt het gebruikt om applicaties op je telefoon aan te sturen. Dat is het eigenlijk waarom de meeste mensen ze nemen. Eigenlijk staat deze technologie nog in de kinderschoenen.
N20 – Ik hoorde dat je ook vliegtuigtickets op de chip kan zetten.
TvO – Dit kreeg ik van de week van iemand mee, dus ik moet het zelf nog goed uitzoeken. Maar mijn leven is een gekkenhuis afgelopen dagen. Maar de kern is dat Japanese Airlines werkt inmiddels met RFID, of ook wel Near Field Communication (NFC), om hun incheck tijden te verkorten. Het schijnt dat je zo een half uur korter nodig hebt om in te checken. NFC-apps zitten ook op bepaalde telefoons en dan je die langs een apparaat halen om te registreren om daarna gewoon door te kunnen lopen.
N20 – Als het zo verder groeit, blijft het niet meer bij een estetische vorm van body modification maar wordt het een integraal technische onderdeel van je alle dagse leven.
TvO – Absoluut. We werken al jaren in Nederland met NFC technologie. Je OV-chipkaart berust ook daarop. Het is alleen een andere soort chip wat daar gebruikt wordt. Het is wel een NFC-chip, maar dan iets uitgebreider. Hiernaast is het ook geblokkeerd, je kan er niets aan tweaken. De nieuwe bankpasjes gaan er ook mee werken, Vanaf 1 januari vervalt de chipknip en wordt het overgenomen door de NFC-bankpas. Je hoeft de pinautomaat niet eens aan te raken – Bliep – en hij doet het. NFC heeft een bereik van ongeveer vijf centimeter.
N20 – Zijn er eigenlijk risico’s want de chip wordt ten eerste onder je huid ingebracht. Maar er staat ook data op, hoeverre zou dat door andere aangevallen kunnen worden?
TvO – De afstand van waarop RFID of NFC te lezen is, is beperkt. Theoretisch zouden mensen met een sterkte batterij van een grotere afstand je data kunnen lezen, misschien zelfs overschrijven. Dangerousthings.com heeft een app ontwikkeld waarmee je een wachtwoord op je chip kan zetten.
Dus dan is er niet zo maar mee te tweaken. Hij is dan een soort van beveiligd. Wat het gezondheidsdisco betreft; de chip zit in een biocompatible glas. Loodvrij, dus daar kan je lichaam gewoon tegen. Het glas is ook totaal inert, dus er blijven geen bacteriën aan hangen. Dat werkt dus ideaal. Het groeit niet vast maar wordt ingekapseld door onderhuids bindweefsel. That’s it, zo zit ‘ie vast. Als je het eruit wil halen, maak je een sneetje door de huid en bindweefsel heen en je drukt het er zo uit. Dat is geen enkel probleem. Door de cilindervorm en hoe de uiteinden aan elkaar zitten is het schockproof en resistent. Beetje net als met een ei. Als je op een goede manier op een ei gaat staan, breekt het niet. Zo is dat ook met deze dingen.
N20 – Hoeverre komt deze technologie overeen met normale piercings?
TvO – Niet, dit is meer gericht op computer mensen. IT’ers, computer en innovatie mensen. Achtennegentig procent van mijn klanten weet niet eens wat NFC is of kent het wel maar, zeker niet in deze vorm. Dat is het mooie van wat er nu aan de hand is en dat de media die erop inspeelt. De klanten hiervoor die bij mij binnenkomen, of waar ik naar toe ga, zijn nog nooit in een tatoeage of piercingsstudio geweest.
Alsof geroepen stapt op dit moment een klant binnen op zoek naar neusringen. Aan de hand van een paar vragen komt Tom erachter wat voor een bevestiging de al aanwezige piercing heeft en helpt de jonge meid snel verder in haar zoektocht.
N20 – Dat is inderdaad het andere helft van het munt, je hebt inderdaad een piercingstudio.
TvO – Van alle IT’ers die hiermee bezig zijn zullen sommigen een kleinere tatoeage hebben, maar de meeste zullen helemaal geen piercings of wat dan ook hebben. Het is voor hun helemaal nieuw. Ik heb zo vanochtend een meneer gechipt uit New York hier in de winkel. Ik vroeg hem ook of hij ooit in zo een winkel is geweest. Nee, nog nooit. Dus hij zat ook een beetje ongemakkelijk in de stoel, niet perse vanwege de procedure, die had hij twee dagen geleden live on-stage gezien, maar vanwege de aparte setting.
De deur gaat open en de volgende klant stapt binnen, zij heeft eerder een piercing bij deze shop laten zetten en wilde het weer wat strakker vast laten maken. Dit gebeurde in enkele secondes, waarna zij weer verder gaat.
N20 – Het ongemakkelijke van een piercingsshop zomaar binnenlopen kan ik me goed voorstellen. Hoe kan je deze mensen die niets met deze cultuur te maken hebben tegemoet komen?
TvO – Je kunt me inhuren en dan kom ik naar een locatie wat voor jou een fijnere setting is. Wel pas voor groepjes vanaf vijf mensen. Als wil kan het bij jouw op kantoor, met vier of vijf collega’s erbij. Maar we gaan het niet in de kroeg doen. Gisteren had ik een aanvraag van een meneer die vroeg of hij naar Utrecht toe moest of dat ik naar Amsterdam toe kan. Ja dat is prima, maar dan voor vijf mensen. Want ik moet in potentie mijn winkel dicht doen en dan loop ik heel veel klanten mis. Dus ja, ik moet gecompenseerd worden. Voor vijf man of meer, dan kom ik naar je toe.
N20 – En hoe ga je verder? Je komt nu ook op redelijke speciale plekken vanwege aanvragen, of was dat er al voor dat je met de shop begon?
TvO – Dit is helemaal nieuw. Het balletje is aan het rollen gekomen door een artikel in de Panorama van septembeber 2013. Haalt gelijk ook de verweerde Panorama uit de krantenrek bij de deur. En er zijn bedrijven zoals Permanent Beta die je een soort springplank geven zodat je kan laten zien waar je voor staat. Zij hebben regelmatig conventies, Permanent Beta dagen, waar ik elke keer gevraagd word om de chips te zetten. Dit was ook een boost omhoog. Nu word ik van alle kanten benaderd om de chips te zetten. Zowel door particulieren als bedrijven. Ook grote organisaties die lezingen evenementen organiseren. Zo is er bijvoorbeeld Singularity University, dit is een is een Amerikaanse organisatie die zich bezighoudt met techniek en innovatie. Zij geven ook lezingen voor de top van het bedrijfsleven. De kern is simpel gezegd ‘jongens ga mee met de technologie’. Een heel mooi voorbeeld is gesteld door Peter Diamandus met het Kodak syndroom. In 1967 had Kodak honderveertigduizend medewerkers, een miljarden bedrijf. Toen kwam de digitale fotografie met zijn 0.1 megapixel. Gemaakt en ontworpen door een medewerker van Kodak. Maar Kodak dacht, ‘wij verdienen heel veel geld met al die filmrolletjes, wij willen niets weten van dat digitale, dan verdienen wij stuk minder’. Twintig jaar later – failliet. Kortom, groei mee, anders loop je straks achter en dan ben je het kwijt. Ook een statement is dat de top vijfhonderd bedrijven van nu, over vijftien jaar failliet is. Omdat ze niet meegroeien of zelfs vernieuwing tegenhouden.
N20- Het is puur evolutie eigenlijk.
TvO – Precies. Piercingsstudio Utrecht groeit mee. We doen de nieuwe dingen. We lopen een stap voor op de rest van Utrecht. Kwalitatief veel hogere sieraden. Andere piercingtechnieken. Leren, leren, leren! Je bent als mens nooit uitgeleerd. Als je stil gaat staan met ‘ooh ik weet het allemaal wel’, dan loopt er straks iemand weg die het beter kan. Dat mag niet gebeuren. Niet hier!
N20 – Dus het is echt het drang van het leren en de beste zijn gebundeld met echte interesse in de technologie wat jou drijft.
TvO – Het leuke is, ik kan nog geen computer besturen. Ik kan e-mailen, maar als mijn e-mail vastloopt moet ik iemand bellen om het op te lossen. Ik ben heel blij dat mijn vriendin wel aanleg heeft voor computers, want het maken van een factuur op de computer, daar heb ik mijn vriendin voor nodig. En ik moet je eerlijk zeggen, de laatste tijd schrijf ik nogal wat facturen uit. Lacht veelzeggend. Vooral die bijeenkomsten waar ik naartoe mag. Ik snap computers niet. Probeer het wel en ik blijf ermee bezig want ik ben inmiddels met technologie omhuld. Ik heb een chip in mijn hand, ik heb een telefoon en een horloge waarop ik mijn twitter ontvang, mijn gmail, mijn facebook en mijn berichtjes. Als ik wil kan ik praten tegen mijn horloge. Die staat in verbinding met mijn telefoon. En als ik ergens te ver bij mijn telefoon vandaan ben, dan gaat dat ding trillen. dan weet ik dat ik die vergeten ben. Dat is ideaal. ik heb een laptop, ik heb thuis een computer. Ik moet zelf uitvogelen door middel van lezen hoe dat apparaat werkt. Hoe koppel ik het aan mij mobiel, hoe zorg ik dat ik het berichtjes wat ik op het web ontvangen verstuurd kunnen worden naar mijn telefoon, die gelinkt wordt met mijn horloge. We blijven bezig.
N20 – Dus eigenlijk loop je voor op de technologie, waarvan je eigenlijk maar een beginnende gebruiker van bent.
TvO – Absoluut.
N20 – Hoeverre komt dat aan de orde bij lezingen aan technische mensen?
TvO – Andere mensen geven de lezingen over de technologie. Om daadwerkelijk te laten zien dat je die chips kan implanteren, daar hebben ze mij voor nodig. in principe zou iedereen het kunnen. Dat
komt doordat de maker, dangerousthings.com. alles op zo een manier gemaakt heeft. De chip is al in een naald gestopt bijvoorbeeld. Maar doe dit soort dingen niet thuis. daar heb je mensen voor nodig die weten hoe je moet prikken. Dat is heel belangrijk, daar hebben ze mij voor nodig.
N20 – Dus jij bent de uitvoerende kracht.
TvO – Ja, inderdaad, ik ben de uitvoerende kracht. We gaan 10 december naar een Biochaking Summit in Helsinki, Finland. Daar gaan we met een groepje naartoe, Arnoud Graafstra, de ontwerper van de chips, Maarten den Braaber, Martijn Aslander en Ruben Hornbach. Wij gaan daar op dat congres chippen. De jongens vertellen wat de technologie is, wat je ermee kan en waarom je het zou moeten doen. Vooral die laatste, waarom je het zou moeten doen. Dan mag ik mee om de chips te zetten. Dat is een hele unieke uitdaging.
N20 – Het is nog inderdaad heel erg gericht op IT’ers. Maar wat is de drempel voor de gewone mens. Voor iemand die redelijk met een computer en smartphone omweg kan?
TvO – Het grotste valpunt is waarschijnlijk de prijs van de chips. Dat ligt nu op tweehonderdtwintig euro ex. BTW. Ik had gisteren een aanmelding van een meisje uit Nieuwegein. Zij wou echt het zo een ding. Maar bij het horen was de reactie ‘ohja, fack. Ik moet dan gaan sparen.’ Het is toch een behoorlijk hoog bedrag. Maar voor een bedrijf, dan kan je de btw aftrekken. En als het bedrijf het betaalt, dan kost het je privé niets. Dan wordt het steeds interessanter.
N20 – Het is nog steeds goedkoper dan een smartwatch.
TvO – Nou, ik heb mijn smartwatch voor honderdzeventig euro gekocht, dus dat viel mee. Toegegeven, het was een toeval dat ik ‘m zo goedkoop kon kopen. Die avond kwam ik thuis en mijn vriendin vloog tegen het plafond. ‘Godverdomme weer geld uitgegeven.’ Maar het is mijn winkel die geld heeft uitgegeven. Maarja, okay, dat snapt ze nog niet helemaal. Dit is een zakelijke aankoop en dat heb ik heel bewust gedaan, voornamelijk omdat ik er ook mee kan bellen. Ik heb heel vaak, dat de telefoon over gaat en ik het niet kan opnemen als ik bijvoorbeeld mijn handschoenen aan heb. Als ik hem nu de huistelefoon doorschakel naar mijn mobiel, dan begint dit ding ook te rinkelen. Ik druk op het knopje en dan kan ik bellen terwijl ik met mensen aan het handelen ben. Dat is ideaal.
N20 – Wat is de technische kant van het verhaal, om daadwerkelijk iets met dat ding te kunnen doen. Hoe lastig is het om het te programmeren?
TvO – Dat is heel makkelijk. Gelijk staat hij op en geeft hij een demonstratie met zijn eigen chip en telefoon. Hij houdt zijn hand op een paar centimeter van het toestel, opent een speciale NFC-app. Heel simpel, read…en dat ben ik. Op het scherm zien we een volledige overzicht van wat er allemaal op de chip staat. Je kan de serienummer zien, NXP is de chip, mifareclassic is het RFID gedeelte en dit is wat er bij mij op mijn chip staat. We zien in dat rubriek een link naar en youtube filpmje. Tom klikt erop en de app gaat gelijk door naar de link. ‘Oh wow, Google heeft gelijk een advertentie ervoor gezet. Ja, krijg je als je teveel hits hebt. Kijk vierendertigduizend weergaven. Dit is het filmpje van de bitcoin meneer. Hoe het bij hem en tien anderen is gezet. Dit is gewoon een leuk filmpje. Voor mij is het leuk voor promotie. Henk-Jan Smith loopt er ook, dat is ook een grappig ding. Maar momenteel blijft het lastig voor RFID implantaten om het gadget gehalte te ontstijgen. Er zijn veel projecten om applicaties te ontwikkelen waardoor het een integraal onderdeel kan worden van onze samenleving. Zo is er een Zweeds project waarbij vijftig mensen zijn gechippt. Ze worden nu gevolgd om te zien wat echt nodig is om verder te ontwikkelen.
N20 – Dit allemaal is eigenlijk een voorproefje van het cyborg idee. Het een worden met de technologie.
TvO – Ja…dat is zo. Als ze eenmaal zover zijn dat je een chip of een en implantaat achter het oor kunnen plaatsen om te kunne communiceren met mijn telefoon ben ik de eerste die dat wil. Ik zou dat fijn vinden om dat te kunnen doen. Je hoort je telefoon en zegt tegen ‘answere’ of ‘decline’ en voor de rest kan je meteen praten. Wat nog veel mooier zou zijn als de technologie verbonden zou staan met je hersenpan. Dat je niet meer hoeft te praten, maar alleen hoeft te denken. Die is ook eng, want als je denkt kutwijf…ja…dan worden het interessante gesprekken.
N20 – Eigenlijk het wachten op echte tweezijdige communicatie met de technologie.
TvO – Heb je van de week Back to the Future gezien?
N20 – We hebben het heel toevallig gisteren gekeken thuis.
TvO – daar had je zo een skateboard die zweeft, een hoverboard. Maar die is er. Tony Hawk, de wereldberoemde skateboarder, die heeft er van de week voor het eerst erop gestaan. Technologie gaat steeds verder. Dat is te mooi voor woorden. We hebben dit soort films nodig zoals ook Star Trek. Een hele hoop dingen uit star trek zijn er al. We gebaren op het zelfde moment naar onze smartphones, die apparaten die bijna niet meer weg te denken zijn uit onze dagelijkse bestaan.
Pecies. De mobieltjes. We hebben de sciencefiction nodig om te bedenkend wat een interessante applicatie zou zijn om te maken. Op het congres waar ik van de week was, was er een spreker volgens wie je via mobiele technologie je dingen kan scannen. Het horloge die ik om heb controleert mijn hartslag, en het kan mijn suikerwaarde controleren. Dat doet ie constant. Als er iets mis is dan geeft ie mij een teken. Dat komt allemaal uit de sciencefiction films. Dat gaan we allemaal waarmaken. Dat is toch te mooi voor worden.
Ondertussen stapt een klant binnen die even naar ons blijft luisteren, Maar algauw komt de piercer in Tom weer naar boven en helpt hij de klant met adviezen voor een ontstoken piercing. Het blijkt dat een andere shop de jonge meid antibiotica heeft meegegeven om de wonde mee te behandelen. Dit is uit den boze aangezien het ernstige gevolgen kan hebben voor de klant. Niet veel later komen nog een paar klanten binnen. We zeggen nog een paar vlugge woorden van vaarwel en laten Tom van Oudenaarden weer te werk.
