Achterruit
Op de achterruit van mijn auto
Was een sticker geplakt
Niet betreden, privé terrein
Het zat aan de binnenkant
Een mannetje op de radio zei vandaag dat mijn lichaam niet van mij is
Een mannetje op de radio zei vandaag dat mijn lichaam niet van mij is
Een mannetje op de radio zei vandaag dat mijn lichaam niet van mij is
Begrijp me niet verkeerd, hij zei ook niet dat het hem was
Het voelde desondanks nogal onteigenend
Maar bij nader inzien
Misschien is het maar goed ook
En kan ik alleen maar medelijden hebben
Met de gek die het mij heeft toevertrouwd
Het kan
Het kan
En het kan mooi en dankbaar zij
Het kan smerig en verhalend zijn
Het kan pijnlijk en gelukkig zijn
Het kan fascinerend zijn
Het is een viscerale, verdomde en onvermijdbare deel van het leven
Het is onzinnig en het is krachtig en zinvol
Het is een daad die je zomaar overkomt of de meest nobel wat je ooit kan begaan
En uiteindelijk
Wat maakt het ook uit
Je bent er niet meer
En dan doet dit er allemaal niet meer toe
En dan ben je niets meer dan de wezens om je heen
Een idee, een herinnering, een gedachte
Maar jij bent er niet meer
‘Waarom ben je terug gekomen?’
‘Het was saai aan de overkant’
Three months later
I went back… Three months later… Got into the building At least the neighbors left two cans of pesticide in the window.
The Second day
The Second day
At the second day that nobody was at home to answer the bell, I got lucky as I was able to sneak into the building. Well, then I can just as well dunk the letter in his mailbox, the picture of them at her funeral. But it could in no way fit in the slot because it was chock full of unread letters. With this, it started to become suspicious. Never in my days have I seen that mailbox full. Slowly, I ascended the stairs, just to check what was up. I didn’t want to acknowledge my angst.
Hersenschimmen
Hersenschimmen
Hersenschimmen draaien rond een afgetakelde carrousel
Er was geen reden voor hun om daar te zijn
Behalve de klaagzang van de verstilde accordeon
De geruisloze noten die als losse schroeven op de grond vielen
Bij elke wenteling om de as van het lege universum
Een kreet die opgesmikkeld werd als een natte suikerspin
De lichtjes die uitgaan
En de laatste bezoeker weer verder droomt
De leegte achter mijn ogen
De leegte achter mijn ogen
Nee, eigenlijk net iets erboven
Gapend gat
Eindigend abyss
Geen idee wat er zit
Sputterend raast er wat uit
Kabbelend terwijl ik tevergeefs sta te grijpen.
Als een kale beer naar een laag overvliegend zalm
Hongerig, maar weltevree
Het zij zo
Terwijl ik luister naar de echo
Van het vallende munt
Die valt
In het eindigend abyss
Valleien
Wou dat ik die golven kon beschrijven Die lijnen van vreugde Van vrede Verwelkomend door warmte Zachte valleien en rollende heuvels Wou dat ik die golven kon beschrijven Dat ik tussen in kon blijven Veilig en verward Tussen lust en warmte Verlangend om er in te kunnen bijten In ze kan verdrinken al kussend en…